Był synem siostrzenicy, Juliasza Cezara i ekwity Gajusza Oktawiusza. Założyciel dynastii julijsko-klaudyjskiej, pierwszy cesarz rzymski, który używał tytułu ,,princepes''. Usynowiony przez Cezara i wyznaczony w testamencie na jego nastepcę. Po śmierci przybranego ojca, wykorzystując walki wewnętrzne, uzyskał poparcie senatu, choć ten popierał morderców Cezara i przyjął władzę jako konsul. Po zwycięstwie pod Mutiną w 43 p.n.e nad Markiem Antoniuszem, uważającym się za prawowitego spadkobiercę Cezara zajął Rzym, a następnie zawarł porozumienie z nimi i Lepidusem tzw. II triumwirat. Po pozbyciu się przeciwników w Rzymie Oktawian August wystąpił przeciw Brutusowi i Kasjuszowi, odnosząc zwycięstwo nad armią zabójców Cezara pod Filippi w 42 p.n.e. Na mocy układu w Brundisum 42 p.n.e. triumwirowie podzielili sie państwem. Oktawianowi Augustowi przypadła Italia i zachodnie prowincje cesarstwa. Rywalizacja między triumwarami doprowadziła do wielu zbrojnych konfliktów. Takim konfliktem była wojna peruzyńska w 40 p.n.e., z ktróych Oktawian August m.in. talentowi Marka Agryppy, udało sie wyjść obronną ręką. Po pokonaniu Marka Antoniusza w 31 p.n.e. pod Akcjum, przejął całą władzę w państwie. Po powrocie w 29 p.n.e. ze wschodu zamknął drzwi świątyni Janusa na znak pokoju i zadeklarował wobec senatu chęć złożenia władzy. Przyjął ją jednak ponownie z tytułem Augusta (Wspaniałego i świętego) jako princeps senatus. Oktawian August nie zmienił nic w układzie rządów czasów republikańskich. Był pierwszym z senatorów i jednocześnie trybunem ludowym, co pozwoliło mu skupić w swych rekach władzę bez dodatkowej ostentacji. W 23 p.n.e. uzyskał tzw imperium maius proconsulare tzn. prokonsularną władzę wyższego rzędu. Swe rządy oparł na wojsku, weteranach, arystokracji italskiej i ekwitach. Bezpośrednia zależność prowincji dawała mu władzę nad wojskiem. Od 12 p.n.e. pełnił funkcję najwyższego kapłana tzw,,pontifex maximus''. Okres rządów Oktawiana Augusta cechowała równowaga wewnętrzna i pokój tj. Pax Augusta. Wojny odbywały się na dalekich granicach, a konflikty rozwiązywane były metodami dyplomatycznymi. Wytyczonych granic broniły najczęściej przeszkody naturalne oraz stacjonujące legiony, dowodzone przez znakomitych wodzów tj: Agryppa, Tyberiusz Druzus. Próba poszeżenia granic i przekroczenia Renu skończyła się klęską rzymskich oddziałów Warrona w Lesie Teutoburskim w 9 n.e. Oktawian August uporządkował sprawy wewnętrzne, zreorganizował finanse tzn. wydzielenie skarbu cesarskiego zw fiscus. Utworzył sprawną administrację składającą się z wykwalifikowanych urzędników. Dążył do odnowienia dawnych obyczajów i przeciwstawiał się upadkowi moralnemu warstw zamożnych. Przyczynił się do rozbudowy i upiększenia Rzymu tj: Forum Augusta, Pantenon Agryppy. Był opiekunem sztuk pięknych i otaczał się ludźmi sztuki: Mecenas, Wergiliusz, Horacy. W literaturze okres panowania Oktawiana Augusta nazywany jest ,,złotym wiekiem''. W 17 p.n.e zorganizował wspaniałe obchody stulecia ,,Ludi Saeculares''. Trzykrotnie wstępował w związki małżeńskie: Klaudia, Skrybina i Liwia Druzylla. miał jedną córkę z małżeństwa ze Skrybonią, Julię Starszą, którą wydał za Marka Agryppę, ponieważ widział w nim swojego następce. Po jego śmierci przyjął jako współrządcę, a następnie w 4 w p.n.e. usynowił Tyberiusza, syna Liwii i Klaudiusza Nerona.
